Υγεία & Ευεξία

Μήπως σας αρρωσταίνει το κλιματιστικό;

Όταν ο υδράργυρος χτυπάει κόκκινο ο πειρασμός για μια ανάσα δροσιάς από το κλιματιστικό είναι μεγάλος.Όμως ουδέν καλόν αμιγές κακού...επιστημονικές μελέτες απέδειξαν ότι η αλόγιστη χρήση των κλιματιστικών μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για την υγεία. Έτσι δεν είναι σπάνιο φαινόμενο μέσα στο κατακαλόκαιρο να εκδηλωθούν σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα, καθώς και έντονοι πονοκέφαλοι, ερεθισμοί του δέρματος, επιπεφυκίτιδα (φλεγμονή των ματιών) και αλλεργίες.

Σύμφωνα με μια γαλλική μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην «Διεθνή Επιθεώρηση Επιδημιολογίας» (IJE), οι εργαζόμενοι σε κτήρια με κεντρικό κλιματισμό έχουν 2,5 φορές περισσότερα συμπτώματα από το αναπνευστικό σε σύγκριση με όσους εργάζονται σε κτήρια με φυσικό αερισμό.

Όπως επισημαίνει ο δρ. Αντόνιο Στεφάνο, πνευμονολόγος στο επιστημονικό Ίδρυμα Maugeri, το ιδανικό για τον οργανισμό μικροκλίμα είναι θερμοκρασίες 24-25 βαθμών Κελσίου και 65% υγρασία – επίπεδα που εύκολα μπορούμε να επιτύχουμε με τη λελογισμένη χρήση του αιρ κοντίσιον.

πολύ χαμηλά το κλιματιστικό:

Το να βάζουμε το κλιματιστικό πολύ χαμηλά, επισημαίνει ο δρ Αντόνιο Στεφάνο θα έχει ως συνέπεια την παροδική εξασθένηση των φυσικών αμυντικών μηχανισμών στη μύτη και στον λαιμό.

Παράλληλα αυξάνεται ο  κίνδυνος λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού – και αυτό εξηγεί τα κρυολογήματα και τους πονόλαιμους του καλοκαιριού.

Το χειρότερο, δε, είναι ότι αυτές οι λοιμώξεις είθισται να διαρκούν περισσότερο το καλοκαίρι απ’ ό,τι τον χειμώνα – μια φαρυγγίτιδα λ.χ. που κανονικά θα υποχωρούσε σε 5-6 μέρες, το καλοκαίρι μπορεί να επιμείνει επί δύο εβδομάδες.

Το κρύο μπορεί επίσης να προκαλέσει συστολή των βρόγχων, γεγονός διόλου επιθυμητό στους πάσχοντες από άσθμα ή χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ).

Γι’ αυτό ο ειδικός συνιστά αφ’ ενός να μην βάζουμε σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία τα κλιματιστικά, αφ’ ετέρου να τα σβήνουμε 20 λεπτά πριν βγούμε από το σπίτι ή το αυτοκίνητο, ώστε να προσαρμοσθεί ο οργανισμός στη ζέστη.

 Δεν καθαρίζονται σωστά:

Ο πλημμελής καθαρισμός των κλιματιστικών εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία ιδιαίτερα όσων πάσχουν από αλλεργίες, ρινίτιδες, ωτίτιδες ή ιγμορίτιδες. 

Ωστόσο, «είναι πρακτικώς αδύνατον να διατηρήσει κάποιος εντελώς αποστειρωμένο το κλιματιστικό του, γι’ αυτό και είναι συχνά τα νοσήματα των αυτιών, της μύτης και του λαιμού το καλοκαίρι», λέει ο δρ Φαμπρίζιο Πρεγκλιάσκο, ιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου.

Μάλιστα συνιστά στους πάσχοντες από χρόνια ή υποτροπιάζοντα ωτορινολαρυγγολογικά προβλήματα να αποφεύγουν τους κλιματιζόμενους χώρους, διότι ο κίνδυνος υποτροπής είναι πολύ μεγάλος.

Τα βρώμικα κλιματιστικά μπορεί επίσης να γίνουν εστία επικίνδυνων μικροβίων, όπως η λεγιονέλλα, που προκαλούν αιτία σπάνιας αλλά σοβαρής πνευμονίας. Πάντως η λεγιονέλλα είναι συνηθέστερη σε κτήρια σε συστήματα κλιματισμού και όχι σε μεμονωμένα σπίτια.

πόνοι στα μάτια:

Τα κλιματιστικά που μπαίνουν σε πολικές θερμοκρασίες μπορεί να προκαλέσουν επίσης ξηρότητα του δέρματος και να ευνοήσουν την εμφάνιση ερεθισμού των ματιών και φλεγμονής (επιπεφυκίτιδας ή βλεφαρίτιδας), εξαιτίας της ανεμπόδιστης κυκλοφορίας των μικροβίων στα μάτια.

Για να αποφύγετε την ξηρότητα του δέρματος, απαραίτητο είναι να πίνετε καθημερινά άφθονα υγρά, ακόμα κι αν δεν διψάτε. Η αντιμετώπιση είναι τουλάχιστον 2 λίτρα υγρών την ημέρα, αλλά δροσερά και όχι παγωμένα, ούτως ώστε να απορροφώνται καλά από τον οργανισμό.

Και σαν να μην έφταναν όλ’ αυτά, το ψύχος των κλιματιστικών μπορεί να αποτελέσει και αιτία πόνων στην πλάτη και σε άλλα σημεία του σώματος. «Όταν εκτιθέμεθα στο κρύο, συσπώνται αμυντικά οι μύες της πλάτης, του αυχένα ή ακόμα και του προσώπου και αυτό προκαλεί πόνο στη μέση και αυχενικές κεφαλαλγίες», εξηγεί ο δρ Βίτο Μαρσίκο, ορθοπεδικός φυσιοθεραπευτής στο Ίδρυμα Maugeri.

Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για όσους έχουν προδιάθεση στην εμφάνιση τέτοιων προβλημάτων, επειδή πάσχουν από ανάλογα προβλήματα, όπως η αρθρίτιδα ή η κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου. Στους ασθενείς αυτούς ακόμα και η σύντομη έκθεση σε πολύ κρύο αέρα μπορεί να έχει δυσάρεστα επακόλουθα.

Ο πόνος εξαιτίας του κλιματιστικού συνήθως υποχωρεί σε λίγες ημέρες, αλλά μπορεί να χρειασθεί και παυσίπονα ή/και μυοχαλαρωτικά φάρμακα. Αν πάντως δεν βελτιωθεί σε 3-4 μέρες, πρέπει να αξιολογηθεί από έναν γιατρό.

Οι ειδικοί επιστήμονες συστήνουν για την αποφυγή των όποιων κινδύνων να φοράτε ρούχα από φυσικά υφάσματα (βαμβάκι, λινό) και όχι από συνθετικά και να φροντίζετε  επίσης να μην σας «χτυπάει» ποτέ ο αέρας του κλιματιστικού.

 Πηγή:iatropedia.gr

Γρίπη

Η γρίπη είναι μια ιογενής νόσος, η οποία μεταδίδεται με το βήχα και το φτάρνισμα. Δεν είναι ίδια με το κοινό κρυολόγημα. Η γρίπη προκαλείται από μια διαφορετική ομάδα ιών. Τα συμπτώματα τείνουν να είναι πιο σοβαρά και διαρκούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Μπορείτε να κολλήσετε γρίπη όλο το χρόνο, αλλά είναι ιδιαίτερα συχνή το χειμώνα, και γι' αυτό είναι επίσης γνωστή ως «εποχική γρίπη». H γρίπη προκαλεί έναν ξαφνικό υψηλό πυρετό, πονοκέφαλο, μυϊκούς πόνους, κόπωση και πονόλαιμο. Προκαλεί επίσης ναυτία, βήχα και απώλεια της όρεξης.

Πότε πρέπει να δείτε γιατρό. Αν γενικότερα είστε υγιείς, δεν υπάρχει συνήθως καμία ανάγκη να πάτε σε γιατρό εάν έχετε συμπτώματα γρίπης.

Η καλύτερη λύση είναι να ξεκουραστείτε στο σπίτι και να πίνετε άφθονο νερό για να αποφύγετε την αφυδάτωση. 

Θα πρέπει να δείτε ένα γιατρό εάν έχετε συμπτώματα γρίπης και: 

1. είστε 65 ετών και άνω, 

2. είστε έγκυος 

3. έχετε κάποια χρόνια πάθηση, όπως ο διαβήτης, οι καρδιακές παθήσεις, η νόσος των πνευμόνων, των νεφρών ή νευρολογική νόσο 

4. έχετε ένα αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα 

Στις περιπτώσεις αυτές, κάποιο ειδικό φάρμακο μπορεί να μειώσει τα συμπτώματα της γρίπης και να συντομεύσει τη διάρκειά της, αλλά η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει αμέσως μετά την εμφάνιση συμπτωμάτων ώστε να είναι αποτελεσματική.

Τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία χρησιμότητα στη θεραπεία της γρίπης επειδή προκαλείται από έναν ιό και όχι από βακτήρια.

Πόσο διαρκεί η γρίπη; 

Αν έχετε γρίπη, θα πρέπει γενικά να αρχίσετε να αισθάνεστε τα συμπτώματα μέσα σε λίγες ημέρες από τη λοίμωξη. Τα συμπτώματα κορυφώνονται μετά από δύο με τρεις ημέρες, ενώ θα αρχίσετε να αισθάνεστε πολύ καλύτερα μετά από μια εβδομάδα περίπου, αν και μπορεί να αισθάνεστε κουρασμένοι για πολύ περισσότερο καιρό. Οι ηλικιωμένοι και τα άτομα με ορισμένες μακροχρόνιες παθήσεις είναι πιο πιθανό να έχουν μια πιο σοβαρή περίπτωση της γρίπης, και είναι επίσης πιο πιθανό να αναπτύξουν μια σοβαρή επιπλοκή, όπως μια λοίμωξη στο στήθος. 

Η πρόληψη της εξάπλωσης της γρίπης 

Ο ιός της γρίπης εξαπλώνεται μέσω των σταγονιδίων του υγρού βήχα ή ακόμη και από το φτέρνισμα. Η γρίπη μπορεί επίσης να μεταδοθεί αν κάποιος που έχει τον ιό, τον μεταφέρει με τα δάχτυλά του. Για παράδειγμα, αν έχετε γρίπη και αγγίζετε τη μύτη ή το στόμα σας και στη συνέχεια αγγίξετε κάποιον άλλον, μπορεί να του μεταδώσετε τον ιό. 

Ομοίως, αν έχετε γρίπη και αγγίξετε επιφάνειες, όπως πόμολα, με άπλυτα χέρια, θα μεταδώσετε τον ιό σε όποιον αγγίξει το ίδιο σημείο. 

Μπορείτε να αποφύγετε τη γρίπη, ή τη μετάδοσή της σε άλλους, με το να είστε προσεκτικοί με την προσωπική σας υγιεινή.Πάντα να πλένετε τα χέρια σας συχνά με σαπούνι και νερό, και: 

καθαρίζετε συχνά επιφάνειες όπως το πληκτρολόγιο, το τηλέφωνο και τις χειρολαβές χρησιμοποιείτε χαρτομάντηλα για να καλύπτετε το στόμα και τη μύτη σας όταν βήχετε ή φτερνίζεστε. Μπορείτε επίσης να βοηθήσετε να σταματήσει η εξάπλωση της γρίπης, αν αποφύγετε κάθε περιττή επαφή με άλλους ανθρώπους, ενώ ακόμη νοσείτε.

Η Ολιστική (Σφαιρική) Αντιμετώπιση της Παχυσαρκίας.

Η παχυσαρκία, και κατ’ επέκταση η απώλεια βάρους, αποτελούν μεγάλο κεφάλαιο στον κλάδο της δημόσιας υγείας. Αμέτρητες ειδικότητες ασχολούνται και προσπαθούν με ορθόδοξους και ανορθόδοξους τρόπους να λύσουν ή να πείσουν ότι μπορούν να λύσουν τη νέα αυτή μάστιγα, ενώ τεράστια χρηματικά ποσά δαπανώνται στο βωμό της. Η παχυσαρκία είναι ένα «σύνδρομο», δηλ. έχει μία πληθώρα αιτιών (γενετικών, μεταβολικών, ψυχολογικών, περιβαλλοντικών) με αποτέλεσμα η αντιμετώπισή της να είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, αλλά συνάμα ψυχοφθόρα για τον υπέρβαρο άνθρωπο, κυρίως λόγω της παραπληροφόρησης, της ημιμάθειας και του εύκολου κέρδους, αποφεύγοντας τη λέξη εκμετάλλευση.

Πώς μπορώ να αποκτήσω ένα υγιές βάρος?

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι εξίσου πολύπλοκη όσο και η παχυσαρκία, και γι’ αυτό χρήζει μίας πολύπλευρης προσέγγισης.

Ανακαλύπτοντας τον οργανικό παράγοντα…

Ξεκινώντας απ’ τον οργανικό παράγοντα, όλη η ουσία βρίσκεται στο ενεργειακό ισοζύγιο. Με λίγα λόγια, η προσλαμβανόμενη ενέργεια (δηλ. η ενέργεια που λαμβάνω) θα πρέπει να ισούται με τη δαπανούμενη ενέργεια (δηλ. ενέργεια που καταναλώνω). Το κάθε άτομο, ανάλογα με την ηλικία, το φύλο και γενικά τα ανθρωπομετρικά του χαρακτηριστικά, το μεταβολικό του προφίλ, αλλά και φυσικά ανάλογα με τις προτιμήσεις και τη προσωπικότητά του,έχει εξατομικευμένες ανάγκες, που συνεπάγονται ενός απόλυτα εξατομικευμένου προγράμματος διατροφής, το οποίο θα καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες του σε υδατάνθρακες, λίπη, λευκώματα και όλες τις υποκατηγορίες αυτών (πχ. φυτικό- ζωϊκό λίπος, απλός- σύνθετος υδατάνθρακας κτλ…).

Με αυτό τον τρόπο, το άτομο έχει απώλεια λιπώδους ιστού και όχι άλιπης μάζας. Όπου παρατηρείται απώλεια άλιπης μάζας, και άρα μυϊκού ιστού, μειώνεται κατ’ επέκταση δραστικά και ο μεταβολισμός, καθώς ο μόνος μεταβολικός ιστός στο σώμα μας είναι ο μυϊκός. Αυτό αποτελεί το βασικότερο πρόβλημα των ανισσόροπων διαιτών (πχ. δίαιτες νηστείας, “express” και δίαιτες οι οποίες αποκλείουν ολόκληρες κατηγορίες τροφών), οι οποίες υπόσχονται άμεση απώλεια σωματικού βάρους, χωρίς να δίδεται και ιδιαίτερη σημασία στη σύσταση θρεπτικών συστατικών. Έτσι, το άτομο ανακτά το απολεσθέν βάρος με άμεσες συνέπειες στο σώμα αλλά πρωτίστως στη ψυχολογία και τη κοινωνικότητά του.

Ανακαλύπτοντας τον ψυχολογικό παράγοντα…

Το διατροφικό πρόβλημα βρίσκει στον πυρήνα του έναν ιδιαίτερο, ελαφρώς δυσνόητο, αλλά εντυπωσιακά ενδιαφέροντα ψυχολογικό «αιφνιδιασμό». Αναφέρω τη λέξη αιφνιδιασμό, καθώς όταν ένα άτομο ξεκινάει αυτό το αυτογνωσιακό ταξίδι για να αποκτήσει ένα υγιές βάρος, αιφνιδιάζεται από τον ασυνείδητο κόσμο του.. Το πρώτο βήμα, λοιπόν, είναι η αφύπνιση της συνειδητότητας, δηλ. να μπω στη διαδικασία να κατανοήσω τον εαυτό μου, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου και πως αυτές πιθανώς σχετίζονται με το φαγητό

Τα στάδια της Αλλαγής

Αλλά, ας ξεκινήσουμε από την αρχή.

Για να μπορέσει ένα άτομο να κατανοήσει γιατί τρώει χωρίς να πεινάει και γιατί έχει αναπτύξει μία εξαρτητική σχέση με το φαγητό, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να είναι σε θέση να ακούσει. Δηλ, να βρίσκεται στο στάδιο «δράσης», το οποίο διευκολύνει την αλλαγή της διατροφικής συμπεριφοράς του.

Αν επισκεφθεί τον ειδικό με παρότρυνση της οικογένειας ή καταναγκαστικά, το πιο πιθανό είναι να μη μπει στη διαδικασία αλλαγής συμπεριφοράς και να σταματήσει τη προσπάθεια αμέσως. Το ίδιο αυτό άτομο αν το έχει πάρει απόφαση και έχει κίνητρα να ξεκινήσει μία προσπάθεια, τότε το πιο πιθανό είναι να προχωρήσει και πιθανότατα να πετύχει το στόχο του.

Οι προσδοκίες από το φαγητό

Όταν τρώω χωρίς οργανική πείνα και το κάνω κατ’ εξακολούθηση για αρκετό καιρό, έχω τη τάση να αυτοματοποιώ μία δυσλειτουργική, βλαβερή για εμένα, διατροφική συμπεριφορά. Από κάποια στιγμή και μετά, λοιπόν, το κάνω ασυνείδητα, δεν αντιλαμβάνομαι επακριβώς τί με οδήγησε στο να φάω περισσότερο, και δικαιολογούμαι άθελά μου χρησιμοποιώντας τη λέξη «συνήθεια, ανία κτλ…»

Με το να προσδιορίσω και να εκφράσω ποιες είναι οι προσδοκίες μου από το φαγητό, τί περιμένω δηλ. να συμβεί στη ψυχολογία μου αν φάω περισσότερο, αφυπνίζω σταδιακά τη συνείδησή μου όσον αφορά στα αίτια που με οδηγούν στην υπερφαγία. Η επίγνωση εξυπηρετεί την αύξηση της κινητοποίησής μου για αλλαγή στη συμπεριφορά και μου προσφέρει τη γνώση του γιατί τελικά τρώω χωρίς να πεινάω και τι προσδοκώ από το επιπλέον αυτό «ενεργειακό φόρτωμα» του οργανισμού μου. Οι προσδοκίες οδηγούν συνήθως σε εξαρτητικές συμπεριφορές, οι οποίες στηρίζονται σε διαστρευλωμένες σκέψεις και πεποιθήσεις, που έχουν σαν στόχο την άμεση ανακούφιση ή την αποφυγή δυσάρεστων-αφόρητων ίσως- συναισθημάτων.

Πείνα ή όρεξη?

Επίσης, είναι απαραίτητη η κατανόηση και ο διαχωρισμός μεταξύ της οργανικής πείνας και της «εγκεφαλικής» όρεξης. Υπάρχουν πολλοί «αστικοί» μύθοι όσον αφορά στη πείνα, την όρεξη, το κορεσμό κτλ.. Αυτό έχει σα συνέπεια, οι άνθρωποι πολλές φορές να πιστεύουν ότι η αίσθηση της όρεξης και η ανάγκη για φαγητό είναι κάτι που δε μπορούν να υπερνικήσουν, γιατί είναι ένα φαινόμενο με βιολογική βάση.

Η αλήθεια όμως, είναι διαφορετική. Η διαδρομή της όρεξης είναι αντίστροφη από αυτή της πείνας, καθώς η όρεξη ξεκινάει από τη διέγερση του εγκεφάλου και καταλήγει σε μία οργανική ανάγκη, ενώ η πείνα ξεκινάει από μία πραγματική οργανική ανάγκη, η οποία ικανοποιείται καταλήγοντας στο εγκέφαλο.

Ενώ στη πείνα ο κορεσμός είναι μια αίσθηση που συντελείται σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από τη πρόσληψη τροφής, στη διαδικασία της όρεξης ο κορεσμός είναι κάτι σχετικό, καθώς εξαρτάται από τη διέγερση του εγκεφάλου. Όσο περισσότερο διεγείρω τον εγκέφαλο (αισθητηριακές διεργασίες, πχ. όσφρηση, γεύση, φαντασίωση, ακόμα και ακοή), τόσο περισσότερο θα μπορώ να τρώω (πχ. η ταυτόχρονη κατανάλωση τροφής με διαφορετική γεύση, ή πρώτο πιάτο, δεύτερο πιάτο κτλ…)  

Συναισθήματα και σκέψεις που πυροδοτούν την υπερφαγία

Η γνωστοποίηση των παραγόντων (συναισθήματα, σκέψεις) που συμβάλλουν σε ένα υπερφαγικό επεισόδιο, βοηθάει το άτομο ν’ αντιληφθεί ότι το υπερφαγικό επισόδειο (δηλ. η «υποτροπή», αφού μιλάμε για μία εξαρτητική σχέση με το φαγητό) δεν πρόκειται για μία τυχαία κατάσταση, αλλά για μία διαδικασία.

Η διαδικασία αυτή ξεκινάει από το στάδιο της συναισθηματικής ασφάλειας, γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να νοιώθουμε έτσι, η οποία διαταράσσεται εξαιτίας έντονων συναισθημάτων (πχ. θλίψη, θυμός, φόβος) ή κοινωνικών καταστάσεων- πυροδοτών (πχ. γιορτές, τραπέζια), διαστρεβλωμένης εικόνας του εαυτού μας (πχ. χαμηλή αυτοεικόνα), δυσλειτουργικών σκέψεων και πεποιθήσεων (πχ. «αφού θύμωσα, θα φάω για να ανακουφίσω τον θυμό μου»), τα οποία προκαλούν και ανατροφοδοτούν τη προβληματική διατροφική συμπεριφορά.

Συμπερασματικά, είναι συνετό να γίνει κατανοητό ότι η επίλυση της παχυσαρκίας δεν αφορά μόνο μία ισορροπημένη και προσεκτικά διαμορφωμένη και εξατομικευμένη διατροφή, αλλά για να υπάρχει ουσιαστικό αποτέλεσμα, το άτομο πρέπει να συνειδητοποιήσει τι τον οδηγεί στην αυξημένη πρόσληψη τροφής, να μπει στη διαδικασία αυτοπαρατήρησης και να δουλέψει με τον «δυσλειτουργικό» εαυτό του (όλοι έχουμε έναν τέτοιο), ώστε να μάθει να διαχειρίζεται πιθανές υποτροπές του, να βρίσκει εναλλακτικές υγιείς συμπεριφορές, και άρα να διατηρήσει ένα υγειές βάρος εφόρου ζωής μέσω μίας ουσιαστικής αλλαγής στη διατροφική του συμπεριφορά.

της  Μαρίνας Χάιδα, Κλινική Διατροφολόγος, Msc, MMedSc, Ειδικευμένη στη Χειρουργική της Παχυσαρκία, Συντονίστρια Βιωματικών Ομάδων Διατροφικών Διαταραχών, Συνεργάτης ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, e-mail:inia_@hotmail.com

Ξεχάστε την γυμναστική, υπάρχει και πιο απλός τρόπος!

Αν βαριέστε την άσκηση, τα νέα είναι ευχάριστα για σας. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι υπάρχουν και άλλες αποτελεσματικές λύσεις.

Απλές δραστηριότητες, όπως η κηπουρική ή το ανέβασμα της σκάλας, είναι εξίσου ευεργετικές για την καρδιά με την γυμναστική, υποστηρίζουν οι επιστήμονες.

Νέα μελέτη δείχνει ότι αυτές οι σύντομες δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της ημέρας, είναι εξίσου ευεργετικές με τις προπονήσεις στο γυμναστήριο.

Δραστηριότητες, όπως το χαλαρό περπάτημα, το ξεχορτάριασματου κήπου ή το πλύσιμο του αυτοκινήτου, μπορούν να συμβάλλουν στην πρόληψη διαταραχών που αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων, όπως ο διαβήτης, η υψηλή αρτηριακή πίεση και η υψηλή χοληστερόλη.

Ο καθηγητής Brad Cardinal, από το πανεπιστήμιο του Oregon στις ΗΠΑ, ειδικός στην άσκηση και την επιστήμη του αθλητισμού, είπε: «Ο πιο φυσικός τρόπος για να ασκηθούμε, είναι απλά να περπατάμε και να κινούμαστε λίγο περισσότερο».

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 43 % από αυτούς που έκαναν ελαφριά άσκηση, η οποία συμπεριλάμβανε καθημερινές δουλειές διάρκειας ενός ή δύο λεπτών, έφτασαν τα 30 λεπτά την ημέρα, σε σύγκριση με εκείνους που γυμνάστηκαν σε γυμναστήριο όπου το ποσοστό ήταν λιγότερο από 10 %.

Πηγή: pathfinder.gr

Συμβουλές για ισχυρό ανοσοποιητικό

Μπορεί η αυξημένη μέχρι στιγμής θερμοκρασία να μην υποδηλώνει την έλευση του χειμώνα, αλλά ήδη οι πρώτες ιώσεις έχουν κάνει την εμφανισή τους. Το ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι η άμυνα του οργανισμού έναντι στους παθογόνους μικροοργανισμούς, αλλά και ο μηχανισμός αντιμετώπισής τους. 

Όμως κάποιες φορές δεν λειτουργεί αποτελεσματικά, κάποιος παθογόνος μικροοργανισμός κάνει την έφοδό του και τελικά αρρωσταίνουμε. Μπορούμε εμείς να παρέμβουμε στην λειτουργία του ανοσοποιητικού μας και να την κάνουμε πιο αποτελεσματική ενάντια στους εισβολείς; Ασφαλώς και μπορούμε. Όμως το ανοσοποιητικό, όπως ανέφερα, είναι ένα ολόκληρο σύστημα και όχι μία μεμονωμένη μονάδα λειτουργίας! Άρα, οι παρεμβάσεις μας πρέπει να είναι σε πολλά στοιχεία του καθημερινού τρόπου ζωής και διατροφής.

Αρκετοί ερευνητές έχουν μελετήσει την επίδραση κάποιων παραγόντων στο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως η διατροφή, η άσκηση, η ηλικία, το στρες, τα βότανα, τόσο σε ανθρώπους όσο και στα ζώα. Τα αποτελέσματα είναι ενδιαφέροντα, όμως χρειάζεται περισσότερη έρευνα, ώστε να μπορούμε να βγάλουμε επαρκή και ασφαλή συμπεράσματα, καθώς δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί πλήρως ο μηχανισμός λειτουργίας του ανοσοποιητικού. 

Έτσι, κάποιες γενικές αρχές υγιεινής και διατροφής είναι σημαντικό να εφαρμόζονται για τη γενικότερη υγεία του οργανισμού. Ας δούμε λοιπόν, ποια βήματα μπορείτε να ακολουθήσετε σαν γενικές οδηγίες, ώστε να δώσετε εφόδια στο ανοσοποιητικό σας και να αποφύγετε τα συχνά κρυολογήματα.

Ειδικός συνδυασμός από
φυσικά  αντιοξειδωτικά μαζί με
βιταμίνες A,D,E,C και μέταλλα
ΣΕ ΠΡΟΣΦΟΡΑ -25%

1. Διατροφή πλούσια σε αντιοξειδωτικά

Μία διατροφή πλούσια σε αντιοξειδωτικές ουσίες, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία μπορεί να ενισχύσει το ανοσοποιητικό. Τα αντιοξειδωτικά βοηθούν στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών, οι οποίες είναι φυσικά προϊόντα του μεταβολισμού και οδηγούν στη φθορά των αρτηριών. Παράγονται επίσης με την έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία, τον καπνό και τη μόλυνση της ατμόσφαιρας. Τα πιο γνωστά αντιοξειδωτικά είναι η βιταμίνη Α, η βιταμίνη C, η βιταμίνη E, το β-καροτένιο και το σελήνιο. Αυτά βρίσκονται στα φρούτα και λαχανικά έντονου χρώματος, όπως τα μούρα, τα βατόμουρα, οι φράουλες, τα κεράσια, τα ρόδια, το σπανάκι, το μπρόκολο, στα όσπρια, στα προϊόντα και δημητριακά ολικής άλεσης, στα βότανα και στους ξηρούς καρπόυς

2. Υγιές σωματικό βάρος

Το υπερβάλλον σωματικό βάρος έχει σχετισθεί με το κίνδυνο εμφάνισης πληθώρας ασθενειών, όπως τα καρδιαγγειακά, ο διαβήτης τύπου 2, η υπέρταση, κάποιες μορφές καρκίνου κ.ά. Υπάρχει η ερευνητική υπόθεση ότι ο αυξημένος αριθμός λιποειδών κυττάρων οδηγεί σε απελευθέρωση κάποιων προ-φλεγμονωδών ουσιών στο σώμα και τελικά σε χρόνια φλεγμονή. Όσο στο σώμα υπάρχουν φλεγμονές, τόσο πιο ασθενής είναι η άμυνά του. Η διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους, αναλόγως του ύψους και της ηλικίας του ατόμου είναι σημαντική στη μάχη κατά των ασθενειών.

3. Αλκοόλ με μέτρο

Έρευνα του πανεπιστημίου του Brown έδειξε ότι η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ είναι τοξική για κάποια από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές μολύνσεις, λόγω της μειωμένης άμυνας καθώς και αυξημένη ευαισθησία στο κρύο και τις ιώσεις.

4. Συμπληρώματα βιταμινών

Υπάρχει η υπόθεση ότι τα συμπληρώματα βιταμινών ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού. Όταν κάποιος δεν συμπληρώνει τη συνιστώμενη ποσότητα φρούτων και λαχανικών καθημερινά ή ακόμα και αν δεν έχει ποικιλία στη διατροφή του, μπορεί να συμπληρώσει τα στοιχεία που του λείπουν, μέσω κάποιας καλής πολυβιταμίνης. Όμως δεν έχει ακόμα προσδιοριστεί ποιά ποσότητα των βιταμινών είναι αποτελεσματική για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού. Ακόμη και οι έρευνες για το ρόλο της βιταμίνης C στην πρόληψη, αλλά και στην αντιμετώπιση του κρυολογήματος δεν έχουν καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα.

5. Τα «φάρμακα» της φύσης

Κάποια βότανα όπως η αλόη, η Echinacea, το σκόρδο, το ginseng και η γλυκόρριζα έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας. Χρειάζονται περισσότερες έρευνες, ώστε να υπάρξει κάποια σαφής οδηγία σχετικά με την κατανάλωσή τους.

6. Συχνή άσκηση

Η συχνή φυσική δραστηριότητα είναι ένας από τους πυλώνες της υγείας! Η τακτική άσκηση για 20-30 λεπτά, 3 φορές την εβδομάδα, βοηθά στην πρόληψη πλήθους νοσημάτων. Αυξάνει τον αριθμό των λευκοκυττάρων που είναι στην πρώτη γραμμή της άμυνας, βοηθάει στη καλή λειτουργία του κυκλοφορικού συστήματος και έχει συσχετισθεί με την αυξημένη παραγωγή ενδορφινών, ορμονών που αυξάνουν το αίσθημα της ευεξίας.

7. Σβήστε το τσιγάρο!

Το κάπνισμα αυξάνει τα αναπνευστικά προβλήματα και πυροδοτεί την εμφάνιση φλεγμονών και όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, όταν ένα σώμα φλεγμαίνει, είναι ευπαθές.

8. Κοιμάστε αρκετά;

Τα άτομα που κοιμούνται λιγότερες από 7 ώρες καθημερινά είναι πιο πιθανό να κρυολογήσουν, σε σχέση με εκείνα που κοιμούνται τουλάχιστον ένα 8ωρο. Η έλλειψη ύπνου προκαλεί στρες στον οργανισμό και υποβαθμίζει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού.

9. Διώξτε το στρες

Ενώ το στρες που διαρκεί λίγο, μπορεί να ενισχύσει πρόσκαιρα το ανοσοποιητικό μας σύστημα, το παρατεταμένο ψυχολογικό στρες κάνει το αντίθετο! Εκθέτει τον οργανισμό σε αυξημένες ποσότητες κορτιζόλης και αδρεναλίνης, οι οποίες υποβαθμίζουν το ανοσοποιητικό και κάνουν τον οργανισμό ευαίσθητο σε κρυολογήματα.

10. Γίνετε πιο κοινωνικοί

Ο καλός κοινωνικός περίγυρος βοηθάει την σωματική και ψυχική υγεία, όπως και το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα άτομα που νιώθουν καλά με τον περίγυρό τους έχουν πιο ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα από τους πιο μοναχικούς ανθρώπους.

11. Χαμογελάστε

Το γέλιο μειώνει τα επίπεδα ορμονών του στρες και αυξάνει τον αριθμό των λευκοκυττάρων που βοηθούν στην άμυνα. Άρα να χαμογελάτε όσο πιο συχνά μπορείτε!

12. Καθαριότητα και υγιεινή

Είναι σημαντικό να τηρούνται καθημερινά οι κανόνες καθαριότητας και υγιεινής όπως το καλό πλύσιμο των χεριών, όταν μπαίνουμε στο σπίτι και μετά τις χρηματικές συναλλαγές. Όμως η «μικορβιοφοβία» οδηγεί κάποιους στο να το παρακάνουν και να δημιουργούν έτσι ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, με αποτέλεσμα να σκοτώνουν και μικρόβια σημαντικά για τον οργανισμό τους και τελικά να αυξάνουν τις πιθανότητες φλεγμονής.

Διαλέγουμε το σωστό αντηλιακό

Γιατί είναι σημαντικό να χρησιμοποιούμε αντηλιακό;

Πριν λίγα χρόνια, όλοι αποδεχόμασταν ότι το φωτεινό αστέρι της ημέρας, με το φως του και τη ζέστη του, ήταν μόνον πηγή ζωής, για τη γη μας. Όμως, οι άνθρωποι «φροντίσαμε» να καταστρέψουμε τη «φυσική ασπίδα» και να μετατρέψουμε αυτό το αγαθό και σε εχθρό. Τα τελευταία χρόνια, η υπεριώδης ακτινοβολία του ηλίου θεωρείται επικίνδυνη, για την υγεία μας. Η υπεριώδης ακτινοβολία UVΑ προκαλεί πρόωρη γήρανση του δέρματος, επηρεάζει το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα και αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου, για τον καρκίνο του δέρματος. Η ακτινοβολία UVB προκαλεί τα γνωστά μας εγκαύματα. Ωστόσο, ο αποκαλούμενος «συντελεστής ηλιακής προστασίας (SPF)» προστατεύει, μόνον από τα εγκαύματα, από τον ήλιο (ακτινοβολία UVB).

Διαλέγοντας και χρησιμοποιώντας αντηλιακό

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στις 22 Σεπτεμβρίου 2006, απηύθυνε, στη βιομηχανία, σύσταση, για την αποτελεσματικότητα των αντηλιακών. Από το καλοκαίρι του 2007, τα αντηλιακά έπρεπε να φέρουν, στη σήμανσή τους, συγκεκριμένες προειδοποιήσεις και συμβουλές, για τη σωστή χρήση τους. Επίσης, έπρεπε να αποσυρθούν, από την αγορά, τα αντηλιακά, που έφεραν παραπλανητική σήμανση. Δυστυχώς, η βιομηχανία πήρε παράταση άλλο ένα χρόνο. Από το 2008, όμως, όλες οι βιομηχανίες πρέπει να έχουν προσαρμόσει τη σήμανση των αντηλιακών, στις νέες απαιτήσεις.

Στην ετικέτα των αντηλιακών, υπάρχει ο δείκτης προστασίας, γνωστός και ως SPF (Sun Protection Factor). Τα αντηλιακά εμποδίζουν τη διείσδυση των επικίνδυνων ακτίνων, αλλά κανένα δε μπορεί να προσφέρει πλήρη προφύλαξη. Ακόμα και αυτά με τον μεγαλύτερο δείκτη, επιτρέπουν ελάχιστη έκθεση, στις ακτινοβολίες UVA και UVB. Ας διαλέξουμε τον κατάλληλο δείκτη προστασίας, για την επιδερμίδα μας, με τη βοήθεια των παρακάτω δεδομένων:
• Ο δείκτης προστασίας 6 είναι ο μικρότερος δείκτης, ο οποίος προσφέρει κάποια προστασία. Αντηλιακά, με μικρότερους δείκτες δεν πρέπει να προτιμώνται.
• Δείκτες 6-10 προσφέρουν χαμηλή προστασία
• Δείκτες 15-25 προσφέρουν μέτρια προστασία.
• Δείκτες 30-50 προσφέρουν υψηλή προστασία.

Παρά τους συχνούς ισχυρισμούς, όπως π.χ. «sunblocker» και «ολική προστασία», κανένα αντηλιακό προϊόν δε μπορεί να παράσχει πλήρη προστασία, από την ηλιακή ακτινοβολία. Οι Καταναλωτές πιστεύουμε ότι οι υψηλοί δείκτες προστασίας, μας παρέχουν ασφάλεια. Όμως, ένα αντηλιακό, με δείκτη 15, απορροφά το 93% της UVB ακτινοβολίας και ένα άλλο, με δείκτη 30, απορροφά το 97% της UVB ακτινοβολίας. Τελικά, δείκτες, πάνω από 50, δεν αυξάνουν, ιδιαίτερα, την προστασία μας, από την ηλιακή ακτινοβολία. Ισχυρισμοί, για πλήρη προστασία ενηλίκων, μωρών και μικρών παιδιών, δε λένε την αλήθεια. Αντίθετα, όλα τα αντηλιακά πρέπει να φέρουν προειδοποιητική σήμανση ότι δεν παρέχουν 100% προστασία.

Η ορθή επάλειψη του προϊόντος είναι εξίσου σημαντική, με την επιλογή του ίδιου του προϊόντος. Παραδείγματος χάρη, προκειμένου να επιτευχθεί η προστασία, που επισημαίνεται, με το «συντελεστή ηλιακής προστασίας», απαιτείται ποσότητα 2mg/cm². Η ποσότητα, για να καλυφθεί όλο το σώμα, μπορεί να ανέρχεται στο ένα τρίτο μιας μικρής φιάλης αντηλιακού. Ισχυρισμοί ότι δε χρειάζεται επανάληψη της επάλειψης δεν είναι αληθινοί.

Η σήμανση των αντηλιακών πρέπει να περιλαμβάνει προειδοποιήσεις, όπως:
• Μη μένετε στον ήλιο, πολλή ώρα, ακόμα και αν φοράτε αντηλιακό. Η υπερβολική έκθεση, στον ήλιο, αποτελεί απειλή, για την υγεία.
• Κρατάτε τα μωρά και τα μικρά παιδιά, μακριά από τον ήλιο.
• Η χρήση μειωμένης ποσότητας αντηλιακού μειώνει την προστασία.

Η νέα σήμανση πρέπει να περιλαμβάνει την τυποποιημένη σφραγίδα UVA, δηλώνοντας ένα ελάχιστο όριο προστασίας, από την ακτινοβολία UVA, το οποίο αυξάνεται, παράλληλα με την αύξηση του δείκτη ηλιακής προστασίας και βασίζεται, σε τυποποιημένη μέθοδο δοκιμής.

Οι Καταναλωτές πρέπει, οπωσδήποτε να χρησιμοποιούμε αντηλιακά προϊόντα. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι τα αντηλιακά προϊόντα αποτελούν ένα μόνον από τα μέτρα, για την προστασία, από την υπεριώδη ακτινοβολία του ηλίου. Έτσι, πρέπει να:
• Προτιμήσουμε αδιάβροχα αντηλιακά, ειδικά, αν παραμένουμε αρκετή ώρα, μέσα στη θάλασσα ή στην πισίνα.
• Χρησιμοποιούμε αρκετή ποσότητα αντηλιακού, σε τακτά χρονικά διαστήματα.
• Επαναλαμβάνουμε τη χρήση αντηλιακού, μετά την κολύμβηση, το σκούπισμα του σώματος με πετσέτα, μετά από παιχνίδι ή άσκηση, ακόμα και αν είμαστε κάτω από την ομπρέλα.
• Αυξήσουμε την ποσότητα, τη συχνότητα και το δείκτη προστασίας, για τα παιδιά μας. Τα παιδιά έχουν πιο ευαίσθητη επιδερμίδα.
• Φορέσουμε αντηλιακό, 30 λεπτά, πριν "βγούμε" στον ήλιο.
• Να αποφεύγουμε την έκθεση στον ήλιο, από τις 10 π.μ. μέχρι τις 4 μ.μ., ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες.

Πρέπει να είμαστε, ιδιαίτερα, προσεκτικοί, εάν:
• Έχουμε ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα, ξανθά, κόκκινα ή καστανόξανθα μαλλιά, γαλάζια ή γκρίζα μάτια, φακίδες ή καψίματα, πριν το μαύρισμα.
• Είμαστε πολλή ώρα σε ανοιχτούς χώρους.
• Υποβληθήκαμε, πρόσφατα, σε θεραπεία, για καρκίνο του δέρματος.
• Υπάρχει κληρονομική προδιάθεση, για καρκίνο του δέρματος, ιδιαίτερα μελάνωμα.
• Εργαζόμαστε και κινούμαστε, σε κλειστούς χώρους, καθ' όλη την διάρκεια της εβδομάδας (οι πολλές συνεχόμενες ώρες ηλιοθεραπείας το Σαββατοκύριακο θα μας βλάψουν).
• Ζούμε ή κάνουμε διακοπές, σε μεγάλα ύψη, όπως βουνά (η υπεριώδης ακτινοβολία του ήλιου αυξάνεται κατά 4 έως 5%, για κάθε 300 μέτρα, πάνω από το επίπεδο της θάλασσας).
• Κάνουμε διακοπές, κοντά στον Ισημερινό.
• Πάσχουμε, από κάποιες συγκεκριμένες ασθένειες, όπως "ερυθηματώδης λύκος".
• Κάνουμε κάποια θεραπευτική αγωγή, που περιλαμβάνει έστω ένα από τα παρακάτω φάρμακα:
o Παρασκευάσματα, για την ακμή
o Αντιβιοτικά, που περιέχουν τετρακυλίνη
o Αντισταμινικά
o Αντισυλληπτικά, που περιέχουν οιστρογόνο
o Μη στεροειδή, αντιφλεγμονώδη φάρμακα
o Ηρεμιστικά ή παρασκευάσματα για την ναυτία
o Φάρμακα, που περιέχουν σουλφαμιδίνη
o Αγχολυτικά
o Διουρητικά
o Φάρμακα για τον διαβήτη

Όταν, κάνουμε κάποια θεραπεία, πρέπει να συμβουλευτούμε το γιατρό μας, πριν ξεκινήσουμε για διακοπές, γιατί κάποια φάρμακα γίνονται επικίνδυνα, σε συνδυασμό, με την έκθεση στο ήλιο.
Τα μωρά και τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην έκθεση στον ήλιο. Μελέτες δείχνουν ότι ένα ή περισσότερα ηλιακά εγκαύματα, στο παιδί ή στον έφηβο, αυξάνουν το ποσοστό της εμφάνισης μελανώματος, που είναι μια πολύ συνηθισμένη και θανατηφόρα μορφή καρκίνου του δέρματος.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, έχει αρχίσει μια συζήτηση ότι η έκθεση, στον ήλιο, καθημερινά, για 10-15 λεπτά, βοηθάει τον οργανισμό μας να παράγει την αναγκαία ποσότητα βιταμίνης D. Αυτή η συζήτηση έλαβε διαστάσεις και παρερμηνεύτηκε ότι δεν απαιτείται χρήση αντηλιακού, εάν εκτιθέμεθα, στον ήλιο, για αυτό το χρονικό διάστημα, καθημερινά. Το ΚΕ.Π.ΚΑ. ζήτησε τη γνώμη του Ε.Ο.Φ., ο οποίος επιβεβαίωσε τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για χρήση αντηλιακού, πριν από κάθε έκθεση, στον ήλιο. Ταυτόχρονα, ο Ε.Ο.Φ. μας ενημέρωσε ότι, σύμφωνα με κείμενο της Αρμόδιας Γαλλικής Αρχής, για τα Φάρμακα και τα Καλλυντικά, η έκθεση του προσώπου, των μπράτσων, των χεριών και της πλάτης, στην ηλιακή ακτινοβολία, για 10-15 λεπτά, χωρίς αντηλιακό, δύο φορές την εβδομάδα, είναι αρκετή, για τη σύνθεση ικανοποιητικής ποσότητας βιταμίνης D. Αμέσως μετά, πρέπει να βάλουμε αντηλιακό, με δείκτη προστασίας, τουλάχιστον, 15, για να προστατέψουμε το δέρμα μας. Δεν πρέπει, λοιπόν, να βγάζουμε αυθαίρετα συμπεράσματα και να βάζουμε την υγεία μας, σε κίνδυνο. Ειδικά, στην Ελλάδα, με την ηλιοφάνεια, που έχουμε, τα 20-30 λεπτά την εβδομάδα, τα καλύπτουμε, όταν κάνουμε βόλτα, ακόμα και μέσα στην πόλη.

Η φθορά της επιδερμίδας, από την έκθεση, στον ήλιο, γίνεται, σταδιακά, ανεξάρτητα από το αν προκαλείται ηλιακό έγκαυμα. Ας είμαστε λοιπόν, προσεκτικοί.
Για καταγγελίες ή περισσότερες πληροφορίες, ας απευθυνθούμε στο ΚΕ.Π.ΚΑ., τηλ. 2310-233333, ώρες 09:00 – 14:30.

Πηγές: www.iatronet.gr
Κινούν ρομποτικά χέρια με τη δύναμη της σκέψης

Δύο ασθενείς στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι είναι παράλυτοι από τον αυχένα και κάτω, κατόρθωσαν να ελέγξουν τις κινήσεις ενός ρομποτικού χεριού χρησιμοποιώντας τη σκέψη τους.

Έτσι, ο ένας από αυτούς κατόρθωσε να πιει δίχως βοήθεια για πρώτη φορά εδώ και 15 χρόνια.

Η τεχνική, που περιγράφεται στην επιθεώρηση «Nature», συνίσταται στην εμφύτευση στον εγκέφαλο ενός αισθητήρα, ο οποίος μετατρέπει τα ηλεκτρικά μηνύματα της σκέψης σε εντολές.

Ο αισθητήρας είναι συνδεδεμένος με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος ελέγχει την κίνηση του ρομποτικού χεριού που τοποθετείται δίπλα στον ασθενή.

Στο εγγύς μέλλον οι επιστήμονες προγραμματίζουν να δοκιμάσουν την τεχνική και για να θέσουν σε λειτουργία τα παράλυτα άκρα των ασθενών, ώστε να τους βοηθήσουν να κινηθούν και πάλι.

Η όλη έρευνα ονομάζεται BrainGate και αποτελεί συνεργασία του Πανεπιστημίου Μπράουν με το Τμήμα Νευρολογίας του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης και του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.

Σε ανάλογη δημοσίευσή της το 2006, η ίδια ερευνητική ομάδα είχε αποδείξει ότι το ίδιο σύστημα μπορεί να βοηθήσει τους παράλυτους ασθενείς να ελέγξουν την κίνηση ενός κέρσορα στην οθόνη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Κινητικός φλοιός

Το κλειδί πίσω από αυτά τα επιτεύγματα είναι ένας μικροσκοπικός αισθητήρας που εμφυτεύεται στην επιφάνεια του κινητικού φλοιού του εγκεφάλου των ασθενών.

Όταν ο ασθενής σκέφτεται ότι κινεί ένα χέρι, ενεργοποιούνται τα νευρικά κύτταρα σε αυτό το τμήμα του εγκεφάλου και η ηλεκτρική δραστηριότητα που παράγεται στέλνεται μέσω ενός καλωδίου σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, που την «μεταφράζει» σε εντολές.

Και οι δύο ασθενείς είχαν παραλύσει χρόνια πριν από εγκεφαλικά επεισόδια και δεν είχαν καμία κινητικότητα από τον αυχένα και κάτω.

Βίντεο που έδωσαν στη δημοσιότητα οι ερευνητές δείχνουν την 58χρονη Κάθι Χάτσινσον να χρησιμοποιεί το σύστημα για να φέρει ένα μπουκάλι με καφέ στο στόμα της. Ήταν η πρώτη φορά την τελευταία 15ετία που κατόρθωσε να πιει κάτι δίχως βοήθεια.

Η Κάθι διάλεξε στη συνέχεια με τον ίδιο τρόπο γράμματα σε έναν πίνακα και έγραψε: «Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν κατόρθωσα να πιω καφέ δίχως βοήθεια. Είμαι εκστασιασμένη. Ένιωσα ελπίδα και φοβερή αίσθηση ανεξαρτησίας».

«Ήταν μία στιγμή αληθινής ευτυχίας», συνηγόρησε ο δρ John Donoghue, καθηγητής Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Μπράουν. «Δεν είναι ένα απλό επίτευγμα. Νομίζω ότι αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προόδου στον τομέα της διασύνδεσης εγκεφάλου-κομπιούτερ, που μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους να κάνουν κάτι που λαχταρούσαν επί σειρά ετών».

Πρακτική αξία

Η όλη έρευνα αποδεικνύει ότι το τμήμα του εγκεφάλου που ρυθμίζει την κινητικότητά μας, εξακολουθεί να είναι λειτουργικό επί περισσότερο από μία δεκαετία έπειτα από την παράλυση του σώματος.

Επιπλέον, αποδεικνύει ότι ο αισθητήρας λειτουργεί σε βάθος χρόνου, καθώς τοποθετήθηκε στην Κάθι Χάτσινσον πριν από 6 χρόνια.

Η τεχνολογία βρίσκεται χρόνια μακριά από την ευρεία χρήση, ενώ οι συμμετέχοντες την χρησιμοποιούν υπό ελεγχόμενες συνθήκες στο σπίτι τους και με την παρουσία ενός τεχνικού.

Παρ’ όλα αυτά, δίνει πολλές ελπίδες ότι η ομάδα θα εκπληρώσει τελικά και τους τέσσερις στόχους της, όπως τους παρέθεσε ο νευρολόγος δρ Leigh Hochberg, αναπληρωτής καθηγητής Μηχανικής στο Μπράουν και επισκέπτης καθηγητής στο Χάρβαρντ:

* Να επινοηθούν αποτελεσματικά συστήματα επικοινωνίας για πάσχοντες από σύνδρομο εγκλεισμού (οι ασθενείς έχουν πλήρεις νοητικές λειτουργίες, αλλά καμία δυνατότητα λεκτικής ή κινητικής επικοινωνίας), ώστε να μπορούν να ελέγχουν έναν κέρσορα σε μία οθόνη ηλεκτρονικού υπολογιστή

* Να δημιουργηθεί βελτιωμένος νευρολογικός έλεγχος ρομποτικών συσκευών για παράλυτους ασθενείς

* Να χρησιμοποιηθεί το σύστημα για να μπορέσουν ακρωτηριασμένοι να ελέγχουν τεχνητά μέλη

* Να μπορέσουν παράλυτοι ασθενείς να επανασυνδέσουν τον εγκέφαλο με τα άκρα τους, ώστε να ξανακινηθούν.

Ο καθηγητής Hochberg παραδέχτηκε ότι ο τρίτος και ο τέταρτος στόχος απέχουν ακόμα πολύ από την πραγματοποίησή τους, αλλά πρόσθεσε ότι αποτελούν «αληθινό όνειρο» για τους πάσχοντες από αυτές τις αναπηρίες. Ωστόσο, είναι αδύνατον να υπολογιστεί χρονικά πότε θα υπάρχουν εξελίξεις και σε αυτούς τους τομείς.

Πηγή : Web Only, www.pathfinder.gr

Το τζόγγινγκ προσθέτει χρόνια στη ζωή

• 
   

Το τζόγγινγκ έστω και επί μία ώρα την εβδομάδα μπορεί να προσθέσει χρόνια στη ζωή, αναφέρουν Δανοί ερευνητές. Σε πολυετή μελέτη που πραγματοποίησαν διαπίστωσαν πως άνδρες και γυναίκες που τρέχουν συστηματικά ζουν κατά μέσον όρο 6 χρόνια περισσότερο.

Το μεγαλύτερο όφελος παρέχει το τζόγγινγκ με «αργό ή μέσο ρυθμό» - αυτό που είναι αρκετά γρήγορο ώστε να λαχανιάζει λίγο ο δρομέας – και όχι αυτό στο οποίο εξωθεί ο δρομέας το σώμα του στα άκρα.

Όπως δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Πέτερ Σνορ, καρδιολόγος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Bispebjerg, «τα ευρήματά μας παρέχουν οριστική απάντηση στο ερώτημα εάν το τζόγγινγκ ωφελεί την υγεία. Είδαμε με βεβαιότητα ότι το συστηματικό τζόγγινγκ χαρίζει μακροζωία – και το καλύτερο είναι πως δεν χρειάζεται να τρέχει κανείς πολύ για να αποκομίσει αυτό το όφελος».

Τα ευρήματα βασίζονται σε 1.878 άντρες και γυναίκες τζόγκερς, που συμμετέχουν στην επονομαζόμενη Καρδιολογική Μελέτης της Κοπεγχάγης (CCHS). Η μελέτη αυτή άρχισε το 1976 και διεξάγεται σε 20.000 εθελοντές, οι οποίοι είχαν ηλικία από 20 ετών και πάνω, όταν δήλωσαν συμμετοχή σε αυτήν.

Ο δρ Σνορ και οι συνεργάτες του κατέγραψαν τη θνησιμότητα από το 1976 έως το 2011 σε μία υποομάδα της CCHS που αποτελείται από 1.116 άνδρες και 762 γυναίκες λάτρεις του τζόγγινγκ.

Στα 35 χρόνια που μεσολάβησαν οι εθελοντές συμπλήρωναν σε τακτά χρονικά διαστήματα ερωτηματολόγια για το πόσο τζόγγινγκ έκαναν κάθε εβδομάδα και με τι ρυθμό έτρεχαν.

Σε σύγκριση με τους μη δρομείς του κύριου πληθυσμού της CCHS, ο κίνδυνος θανάτου στη διάρκεια της 35ετίας για τους τζόγκερς ήταν μειωμένος κατά 44%.

Τα στοιχεία έδειξαν πως, αφού ελήφθη υπ’ όψιν η ηλικία, το τζόγγινγκ αύξανε το προσδόκιμο επιβίωσης των ανδρών κατά 6,2 χρόνια και των γυναικών κατά 5,6 χρόνια.

Περαιτέρω ανάλυση έδειξε ότι 1 έως 2,5 ώρες τζόγγινγκ με μέτριο ρυθμό την εβδομάδα, «χωρισμένο» σε 2 ή 3 προπονήσεις την εβδομάδα, είναι το ιδανικό για την μακροζωία.

«Το όφελος του τζόγγινγκ μοιάζει με αυτό του αλκοόλ», εξήγησε ο δρ Σνορ, ο οποίος θα παρουσιάσει τη μελέτη στο συνέδριο EuroPRevent 2012 το οποίο θα διεξαχθεί το Σαββατοκύριακο στο Δουβλίνο.

«Η θνησιμότητα είναι χαμηλότερη σε όσους ασχολούνται με το τζόγγινγκ με μέτρο, παρά σε όσους δεν κάνουν καθόλου τζόγγινγκ ή σε όσους φτάνουν στα άκρα – ακριβώς όπως συμβαίνει και με το αλκοόλ. Οι δρομείς πρέπει να έχουν ως στόχο να λαχανιάζουν λίγο, αλλά όχι να μην μπορούν να πάρουν ανάσα».

Ο δρ Σνορ πρόσθεσε ότι το τζόγγινγκ ωφελεί ποικιλοτρόπως την υγεία, αυξάνοντας την πρόσληψη οξυγόνου, την ευαισθησία στην ινσουλίνη και τα επίπεδα «καλής» (HDL) χοληστερόλης, και μειώνοντας ταυτοχρόνως τα επίπεδα της «κακής» (LDL) χοληστερόλης και την πίεση.

Επιπλέον, βελτιώνει την λειτουργία της καρδιάς και του ανοσοποιητικού συστήματος, αυξάνει την οστική πυκνότητα και μειώνει την φλεγμονή και τον κίνδυνο παχυσαρκίας.

Ο δρ Σνορ δημοσίευσε πέρυσι άλλη μελέτη, που έδειξε ότι και η ποδηλασία μπορεί να χαρίσει μακροζωία, αυξάνοντας κατά 5 χρόνια το προσδόκιμο επιβίωσης. Ωστόσο στην περίπτωση αυτή το όφελος παρατηρήθηκε σε όσους έκαναν ποδήλατο με πολύ γρήγορο ρυθμό.

Πηγή : Web Only, www.tanea.gr

Τα παυσίπονα «μαλακώνουν» και τον ψυχικό πόνο

Είναι κάτι που τα τραγούδια χρόνια τώρα λένε και πλέον οι επιστήμονες συμφωνούν: η αγάπη στ’ αλήθεια πονάει. Αυτό όμως που δεν λένε οι μπαλάντες είναι ότι μια δόση παρακεταμόλης μπορεί να καταλαγιάσει τον πόνο της ραγισμένης καρδιάς.

Η μάλλον πεζή θεραπεία προέκυψε από μελέτη νευροεπιστημόνων, οι οποίοι ανακάλυψαν ότι ο συναισθηματικός πόνος υφίσταται επεξεργασία από την ίδια περιοχή του εγκεφάλου που χειρίζεται τον σωματικό πόνο.

Οι νευροεπιστήμονες ανακάλυψαν ακόμα ότι τα πληγωμένα συναισθήματα – όπως αυτά που αναπτύσσουμε όταν μας χωρίζει ο άνθρωπός μας – μπορεί να αντιδράσουν στα παυσίπονα.

Σε μία μελέτη που διήρκησε τρεις εβδομάδες και πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες (UCLA), 62 εθελοντές έπαιρναν είτε παρακεταμόλη είτε μία ανενεργό ουσία (ψευδοφάρμακο) και στη συνέχεια κατέγραφαν κάθε βράδυ πως ένιωθαν.

Όσοι από αυτούς πήραν 1.000 mg από το παυσίπονο (αντιστοιχούν σε δύο δισκία) έδειξαν «σημαντική μείωση στα πληγωμένα συναισθήματα» σε σύγκριση με όσους έπαιρναν το ψευδοφάρμακο.

Όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Current Directions in Psychological Science», οι εθελοντές έπαιξαν επίσης ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι ειδικά σχεδιασμένο ώστε να τους κάνει να αισθανθούν απορριπτέοι.

Εν όσω έπαιζαν το παιχνίδι, οι ερευνητές τους υπέβαλλαν σε μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου, οι οποίες έδειξαν πως η κοινωνική απόρριψη ενεργοποιούσε την ίδια περιοχή του εγκεφάλου που ενεργοποιεί ο σωματικός πόνος: τον πρόσθιο φλοιό του προσαγωγίου.

Το ίδιο πείραμα έγινε και αφού κάποιοι από τους εθελοντές πήραν πρώτα ένα παυσίπονο. Αποτέλεσμα: η δραστηριότητα στο συγκεκριμένο τμήμα του εγκεφάλου, μειώθηκε.

Τα ευρήματα αυτά εξέπληξαν ακόμα και τους ίδιους τους ερευνητές.

«Η απόρριψη είναι μία πανίσχυρη εμπειρία για τους περισσότερους ανθρώπους», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Ναόμι Άιζενμπεργκ, επίκουρη καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας στο UCLA.

«Αν ρωτήσουμε έναν άνθρωπο ποια είναι μία από τις πρώτες αρνητικές εμπειρίες της ζωής του, είναι πολύ πιθανό να θυμηθεί την πρώτη φορά που τον απέρριψαν, τον επέλεξαν τελευταίο για μία ομάδα ή τον άφησαν εκτός κάποιας κοινωνικής ομάδας».

Και συνέχισε: «Ξέρουμε επίσης ότι τα συστήματα του σωματικού και του κοινωνικού πόνου είναι αλληλένδετα. Από το σημείο αυτό έως το σημείο να καταπραΰνουν τα παυσίπονα τον συναισθηματικό πόνο, η απόσταση είναι μεγάλη. Όμως αυτό έδειξε η μελέτη μας και είναι δύσκολο να το πιστέψουμε. Υποτίθεται ότι παίρνουμε παρακεταμόλη για τον σωματικό πόνο, όχι για τον κοινωνικό».

Αν και τα νέα ευρήματα θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην επινόηση μιας θεραπείας για τον έντονο ψυχικό πόνο, όπως αυτόν του πένθους, η δρ Άιζενμπεργκ λέει πως δεν θα συνιστούσε σε κανέναν να αρχίσει να παίρνει παυσίπονα έπειτα από μία τραυματική εμπειρία.

«Ο συναισθηματικός πόνος πιθανώς αποτελεί υγιή αντίδραση που προσπαθεί να μας πει να μην επαναλάβουμε την συμπεριφορά που μας πλήγωσε τόσο πολύ», εξηγεί. «Το να αμβλύνουμε πρόωρα αυτό τον πόνο, μπορεί να εμποδίσει την ανάρρωσή μας».

Πηγή : Web Only, www.tanea.gr